Uit de akten van 1262 blijkt dat het klooster Marienfeld naast de omvangrijke pastorie in Stapelage twee boerderijen in Hörste verwierf en daarmee voor het eerst als landheer optrad. De twee boerderijen zijn Willebrand (later Hillbrink, daarna Schlepper) en Johanning (later Hanning, daarna Brokmann). Beide boerderijen moesten huur en tienden betalen aan het klooster Marienfeld tot de secularisatie van het klooster (confiscatie van kerkelijke bezittingen door de staat) in 1803.

In het midden van de 13e eeuw bestond de nederzetting Hörste dus ten minste uit de twee boerderijen Geers (Gees, Havergo) en De Weeke (later Weeke), die behoorden tot de boerengemeenschap van Währentrup, evenals de twee Kötter plaatsen Willebrand en Johanning. Kötter bestaan alleen in de noordwestelijke en centrale regio's van Duitsland sinds de late Middeleeuwen. Aanvankelijk waren het kolonisten met kleine bedrijven (Kötterland) en weinig rechten.

Geleidelijk aan kregen ze echter aanzienlijke bezittingen. Je kunt vandaag de dag nog steeds zien dat hun huisjes (huizen) los staan van de landbouwgrond. Afhankelijk van de grootte van het bezit werd er een onderscheid gemaakt tussen Großkötter, Mittelkötter en Kleinkötter. Naast de Kötter waren er ook de zogenaamde Hoppenplöcker (hopplukkers). Beiden waren verplicht om diensten te verlenen aan de heer of landheer. De persoonlijke diensten bestonden uit het dragen van brieven, vlaswerkzaamheden, helpen met hooien en oogsten, weidewerkzaamheden, maaien, binden van graan, werken in de hoptuin en het uitmesten van stallen.